metoda Rittera jest stosowana najczęściej do określania sił działających w konkretnych prętach kratownicy, bez konieczności rozwiązywania dużej jej części (jak w przypadku metody równoważenia węzłów).
Polega na wirtualnym przecięciu kratownicy i zastąpieniu usuniętych prętów siłami wewnętrznymi.
Jeżeli równania równowagi (sił i momentu) zapisane dla powstałego układ sił tworzą oznaczony układ równań – możliwe jest określenie sił w przeciętych prętach. W ogólnym przypadku przecina się trzy pręty (jeden z nich nie może być równoległy do dwóch pozostałych oraz ich kierunki nie mogą przecinać się w jednym punkcie). W szczególnych przypadkach możliwe jest przecięcie większej ich ilości (np. jeśli mamy świadomość, że niektóre są prętami zerowymi).
